Το ταράξακο (Taraxacum officinale), γνωστό σε όλους μας ως πικραλίδα ή αγριοράδικο, είναι ένα φυτό με πλούσια ιστορία, φαρμακευτικές ιδιότητες και ιδιαίτερη γεύση. Σε αυτό το άρθρο θα δούμε πώς να καλλιεργήσουμε ταράξακο στον κήπο μας.
Περιγραφή και Ταξινόμηση
Το ταράξακο είναι ένα πολυετές, ποώδες φυτό που ανήκει στην οικογένεια των Αστεροειδών (Asteraceae). Είναι ευρέως διαδεδομένο σε όλο το βόρειο ημισφαίριο και θεωρείται από πολλούς ως ζιζάνιο, παρόλο που η θρεπτική του αξία είναι πολύ υψηλή. Έχει μια χαρακτηριστική ροζέτα από οδοντωτά φύλλα που φυτρώνουν από τη βάση του και έναν μακρύ, χοντρό κεντρικό βλαστό.
Ονομασία: Taraxacum officinale (Ταράξακο το φαρμακευτικό)
Οικογένεια: Αστεροειδή (Asteraceae)
Καταγωγή: Ευρασία, αλλά πλέον συναντάται σε όλο τον κόσμο.
Πολλαπλασιασμός και Καλλιέργεια
Η καλλιέργεια του ταράξακου είναι αρκετά εύκολη και δεν απαιτεί ιδιαίτερες γνώσεις.
Πολλαπλασιασμός
Το ταράξακο πολλαπλασιάζεται κυρίως με σπόρους. Οι σπόροι του έχουν ένα χαρακτηριστικό "αλεξίπτωτο" που τους επιτρέπει να μεταφέρονται εύκολα με τον άνεμο. Μπορούμε να συλλέξουμε σπόρους από ώριμα άνθη ή να τους προμηθευτούμε από εξειδικευμένα καταστήματα.
Καλλιέργεια
Εποχή: Η καλύτερη εποχή για σπορά είναι το φθινόπωρο ή νωρίς την άνοιξη.
Έδαφος: Το ταράξακο προτιμά ένα ελαφρύ, αμμοπηλώδες έδαφος, πλούσιο σε οργανική ύλη και με καλή αποστράγγιση. Το pH του εδάφους πρέπει να είναι ουδέτερο έως ελαφρώς όξινο (pH 6.0-7.0).
Φύτευση: Φυτεύουμε τους σπόρους σε βάθος 1-1.5 εκ. και αφήνουμε μια απόσταση περίπου 20-30 εκ. μεταξύ των φυτών για να τους επιτρέψουμε να αναπτυχθούν σωστά.
Πότισμα: Το ταράξακο είναι ανθεκτικό στην ξηρασία, αλλά χρειάζεται τακτικό πότισμα ειδικά κατά την περίοδο της ανάπτυξης. Το υπερβολικό νερό μπορεί να προκαλέσει σήψη των ριζών.
Λίπανση: Αν το έδαφος είναι ήδη πλούσιο, δεν χρειάζεται επιπλέον λίπανση. Διαφορετικά, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ένα ισορροπημένο βιολογικό λίπασμα.
Εχθροί και Ασθένειες
Το ταράξακο είναι ένα αρκετά ανθεκτικό φυτό. Ωστόσο, σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να προσβληθεί από:
Μελίγκρα (αφίδες): Μικρά έντομα που απομυζούν τους χυμούς του φυτού. Τα αντιμετωπίζουμε με βιολογική καταπολέμηση ή με ένα διάλυμα πράσινου σαπουνιού.
Ωίδιο: Μια μυκητολογική ασθένεια που εμφανίζεται ως λευκή σκόνη στα φύλλα. Την αντιμετωπίζουμε με σκευάσματα θείου.
Σκουλήκια ριζών: Μπορεί να εμφανιστούν και να καταστρέψουν τις ρίζες. Η καλή αποστράγγιση του εδάφους βοηθά στην πρόληψη.
Συγκομιδή
Η συγκομιδή του ταράξακου είναι εύκολη και μπορεί να γίνει σε διάφορες φάσεις της ανάπτυξής του.
Φύλλα: Τα νεαρά, τρυφερά φύλλα είναι τα πιο νόστιμα και ιδανικά για σαλάτες ή χορτόπιτες. Μπορούμε να τα συγκομίσουμε καθ' όλη τη διάρκεια του έτους, κόβοντάς τα από τη βάση του φυτού.
Ρίζα: Η ρίζα συγκομίζεται το φθινόπωρο, μετά το πρώτο κρύο, όταν έχει συσσωρεύσει περισσότερες θρεπτικές ουσίες. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την παρασκευή ροφημάτων ή σκόνης.
Άνθη: Τα άνθη συλλέγονται όταν είναι πλήρως ανοιχτά. Χρησιμοποιούνται για την παρασκευή μελιού ή κρασιού.
Το ταράξακο δεν είναι απλώς ένα ζιζάνιο. Είναι ένα πολύτιμο φυτό που μπορεί να εμπλουτίσει τη διατροφή και τον κήπο μας. Ακολουθώντας τις παραπάνω συμβουλές, μπορούμε να απολαύσουμε τα οφέλη του με τον πιο φυσικό τρόπο.